Улічваючы іх выключную небяспека для грамадства суд прысудзіў абодвум жыхарам Віцебска смяротнае пакаранне. Іх расстраляюць.

Прысуд зачытваўся цалкам — гэта заняло некалькі гадзін. Ён канчатковы і абскарджанню не падлягае. Змяніць зараз яго можа толькі прэзідэнт. Аднак той у сваіх публічных выступах не раз даваў зразумець, што Канавалаў і Кавалёў заслугоўваюць самага жорсткага пакарання.

Некаторы час таму ў інтэрв’ю тэлеканалу «Расія» Аляксандр Лукашэнка паразважаў аб такой магчымасці.

«Мне яшчэ трэба будзе, хачу я гэтага ці не — як і ў Расійскай Федэрацыі, апошняе слова ў гэтай сітуацыі, калі суд вынесе такое рашэнне аб смяротным пакаранні гэтых людзей, хачу я гэтага ці не, гэтак жа, як і ў вас, — я павінен буду падпісаць указ, памілаваць ці не памілаваць», — заявіў Лукашэнка.

«Усё наша грамадства перажыло такі шок, — адзначыў беларускі прэзідэнт. — Гэта недаравальна, і я як прэзідэнт лічу, што павінна быць самае жорсткае пакаранне за такія дзеянні. Што падштурхнула цябе? Якая матывацыя? Каб пацешыцца і паглядзець, як будуць гінуць людзі? Як кроў будзе хвастаць? За гэта трэба адказваць па поўнай праграме ».

«Мы» нагадваюць, што адвакаты Канавалава і Кавалёва прасілі апраўдаць сваіх падабаронных, бо палічылі іх віну недаказанай. Яны звярталі ўвагу на шэраг супярэчнасцяў у пазіцыі абвінавачання, у тым ліку на мантаж відэа з камер назірання, якое дэманстравалася на судзе. Не вераць, што тэракт — справа рук Канавалава і Кавалёва, многія пацярпелыя ў выніку выбуху ў метро.

Напярэдадні вынясення прысуду маці Ўладзіслава Кавалёва папрасіла расстраляць яе замест сына.

А праваабаронцы выступілі з заявай не ўжываць да абвінавачаных смяротнае пакаранне. У тым ліку таму, што «ніводная праваахоўная і судовая сістэма не застрахаваная ад памылак. Але судовыя памылкі не могуць быць выпраўленыя пасля прымянення смяротнага пакарання».

Акрамя таго, «немагчыма ігнараваць тое, што паводле ацэнак адвакатаў, праваабаронцаў, некаторых пацярпелых і простых грамадзян, расследаванне справы аб тэракце ў мінскім метро і ўвесь судовы працэс над Дзмітрыем Канавалавым і Ўладзіславам Кавалёвым не быў ясным і пераканаўчым».

Нарэшце, «назіральнікі адзначаюць сур’ёзныя працэсуальныя парушэнні ў ходзе папярэдняга расследавання і судовага разбору. Сур’ёзна абмяжоўвалася права абвінавачаных на абарону. Не былі належным чынам правераны заявы абвінавачаных аб прымяненні да іх фізічнага і псіхалагічнага ціску на папярэднім следстве. Шматлікія хадайніцтвы абароны, накіраваныя на ўстараненне недакладнасцяў і супярэчнасцяў у даказальнай базе, неабгрунтавана адхіляліся».

У заяве праваабаронцаў таксама гаворыцца, што смяротнае пакаранне бессэнсоўнае:

«Яно не выпраўляе ўчыненага, не аднаўляе справядлівасць. Яно не вядзе да пакаяння і ўсведамлення злачынцам сваёй віны. Яно не спыняе іншых злачынцаў і толькі робіць жорсткім грамадства. Шчыра падзяляючы гора і пакуты ахвяраў злачынстваў і іх родных, мы канстатуем, што працэдура смяротнага пакарання, прынятая ў Беларусі, пры якой целы расстраляных не выдаюцца, не паведамляецца пра месца пахавання і часу пакарання — гэта бесчалавечнае абыходжанне з сем’ямі асуджаных да смерці».

Што тычыцца грамадскай думкі, то па выніках апытання НІСЭПД толькі 21% беларусаў вераць у тое, што злачынства было здзейснена тэрарыстам-адзіночкай і яго памагатым, за якімі ніхто не стаяў. Яшчэ 32% лічаць, што Канавалаў і Кавалёў датычныя да выбуху ў метро, ​​але за імі стаялі нейкія заказчыкі. А 37% думаюць, што тэракт у мінскім метро — справа рук іншых людзей.